دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 594

برون شو اى غم از سينه كه لطف يار مي آيد نگويم يار را شادى كه از شادى گذشتست او مسلمانان مسلمانان مسلمانى ز سر گيريد برو اى شكر كاين نعمت ز حد شكر بيرون شد رويد اى جمله صورت ها كه صورت هاى نو آمد در و ديوار اين سينه همي درد ز انبوهى در و ديوار اين سينه همي درد ز انبوهى
تو هم اى دل ز من گم شو كه آن دلدار مي آيد مرا از فرط عشق او ز شادى عار مي آيد كه كفر از شرم يار من مسلمان وار مي آيد نخواهم صبر گر چه او گهى هم كار مي آيد علم هاتان نگون گردد كه آن بسيار مي آيد كه اندر در نمي گنجد پس از ديوار مي آيد كه اندر در نمي گنجد پس از ديوار مي آيد