دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 629

اى دوست شكر بهتر يا آنك شكر سازد اى باغ توى خوشتر يا گلشن گل در تو اى عقل تو به باشى در دانش و در بينش اى عشق اگر چه تو آشفته و پرتابى بيخود شده آنم سرگشته و حيرانم درياى دل از لطفش پرخسرو و پرشيرين آن جمله گهرها را اندرشكند در عشق شمس الحق تبريزى چون شمس دل ما را شمس الحق تبريزى چون شمس دل ما را
خوبى قمر بهتر يا آنك قمر سازد يا آنك برآرد گل صد نرگس تر سازد يا آنك به هر لحظه صد عقل و نظر سازد چيزيست كه از آتش بر عشق كمر سازد گاهيم بسوزد پر گاهى سر و پر سازد وز قطره انديشه صد گونه گهر سازد وان عشق عجايب را هم چيز دگر سازد در فعل كند تيغى در ذات سپر سازد در فعل كند تيغى در ذات سپر سازد