ارسطو با تدوين منطق موجود در عصر خود، آن را وسيله اى براى حفظ فكر از خطا، مى دانست، اين به خاطر آن بود كه وى برهان را، يگانه صورت صحيح فكر كردن تلقى مى كرد.
برهان ارسطو نيز مركب از صورت و ماده است.
در برهان ارسطو صورت از قياس است كه مواد آن از يقينيات ششگانه(14) تشكيل شده است.
به زعم ارسطو خطا نه در صورت برهان كه قياس باشد وجود دارد و نه در موادّ آن كه يقينيّات ششگانه است.
هر كشف يقينى نيز، راهى به جز از طريق قياس و رعايت مواد ششگانه آن ندارد.
به عبارت ديگر، غير قياس، يقين آور و مصون از خطا نيست.
مواد غير از اين مواد نيز، يقين آور نيست. تنها انضمام اين دو (صورت برهان با مواد برهان)، به هم است كه ما را از خطا مصون مى كند. (15)(16)