غزلیات

شمس الدین محمد حافظ شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 496/ 128

روشنى طلعت تو ماه ندارد گوشه ابروى توست منزل جانم تا چه کند با رخ تو دود دل من شوخى نرگس نگر که پيش تو بشکفت ديدم و آن چشم دل سيه که تو دارى رطل گرانم ده اى مريد خرابات خون خور و خامش نشين که آن دل نازک گو برو و آستين به خون جگر شوى نى من تنها کشم تطاول زلفت حافظ اگر سجده تو کرد مکن عيب کافر عشق اى صنم گناه ندارد
پيش تو گل رونق گياه ندارد خوشتر از اين گوشه پادشاه ندارد آينه دانى که تاب آه ندارد چشم دريده ادب نگاه ندارد جانب هيچ آشنا نگاه ندارد شادى شيخى که خانقاه ندارد طاقت فرياد دادخواه ندارد هر که در اين آستانه راه ندارد کيست که او داغ آن سياه ندارد کافر عشق اى صنم گناه ندارد کافر عشق اى صنم گناه ندارد