نيست در شهر نگارى که دل ما ببرد کو حريفى کش سرمست که پيش کرمش باغبانا ز خزان بي خبرت مي بينم رهزن دهر نخفته ست مشو ايمن از او در خيال اين همه لعبت به هوس مي بازم علم و فضلى که به چل سال دلم جمع آورد بانگ گاوى چه صدا بازدهد عشوه مخر جام مينايى مى سد ره تنگ دليست راه عشق ار چه کمينگاه کمانداران است حافظ ار جان طلبد غمزه مستانه يار خانه از غير بپرداز و بهل تا ببرد
بختم ار يار شود رختم از اين جا ببرد عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد آه از آن روز که بادت گل رعنا ببرد اگر امروز نبرده ست که فردا ببرد بو که صاحب نظرى نام تماشا ببرد ترسم آن نرگس مستانه به يغما ببرد سامرى کيست که دست از يد بيضا ببرد منه از دست که سيل غمت از جا ببرد هر که دانسته رود صرفه ز اعدا ببرد خانه از غير بپرداز و بهل تا ببرد خانه از غير بپرداز و بهل تا ببرد
لطفا منتظر باشید ...
