• در ازل هر کو به فيض دولت ارزانى بود
  من همان ساعت که از مى خواستم شد توبه کار
  خود گرفتم کافکنم سجاده چون سوسن به دوش
  بى چراغ جام در خلوت نمي يارم نشست
  همت عالى طلب جام مرصع گو مباش
  گر چه بي سامان نمايد کار ما سهلش مبين
  نيک نامى خواهى اى دل با بدان صحبت مدار
  مجلس انس و بهار و بحث شعر اندر ميان
  دى عزيزى گفت حافظ مي خورد پنهان شراب
  اى عزيز من نه عيب آن به که پنهانى بود
  


• تا ابد جام مرادش همدم جانى بود
  گفتم اين شاخ ار دهد بارى پشيمانى بود
  همچو گل بر خرقه رنگ مى مسلمانى بود
  زان که کنج اهل دل بايد که نورانى بود
  رند را آب عنب ياقوت رمانى بود
  کاندر اين کشور گدايى رشک سلطانى بود
  خودپسندى جان من برهان نادانى بود
  نستدن جام مى از جانان گران جانى بود
  اى عزيز من نه عيب آن به که پنهانى بود
  اى عزيز من نه عيب آن به که پنهانى بود