• گلعذارى ز گلستان جهان ما را بس
  من و همصحبتى اهل ريا دورم باد
  قصر فردوس به پاداش عمل مي بخشند
  بنشين بر لب جوى و گذر عمر ببين
  نقد بازار جهان بنگر و آزار جهان
  يار با ماست چه حاجت که زيادت طلبيم
  از در خويش خدا را به بهشتم مفرست
  حافظ از مشرب قسمت گله ناانصافيست
  طبع چون آب و غزل هاى روان ما را بس
  


• زين چمن سايه آن سرو روان ما را بس
  از گرانان جهان رطل گران ما را بس
  ما که رنديم و گدا دير مغان ما را بس
  کاين اشارت ز جهان گذران ما را بس
  گر شما را نه بس اين سود و زيان ما را بس
  دولت صحبت آن مونس جان ما را بس
  که سر کوى تو از کون و مکان ما را بس
  طبع چون آب و غزل هاى روان ما را بس
  طبع چون آب و غزل هاى روان ما را بس