هزار جهد بکردم که يار من باشى چراغ ديده شب زنده دار من گردى چو خسروان ملاحت به بندگان نازند از آن عقيق که خونين دلم ز عشوه او در آن چمن که بتان دست عاشقان گيرند شبى به کلبه احزان عاشقان آيى شود غزاله خورشيد صيد لاغر من سه بوسه کز دو لبت کرده اى وظيفه من من اين مراد ببينم به خود که نيم شبى من ار چه حافظ شهرم جوى نمي ارزم مگر تو از کرم خويش يار من باشى
مرادبخش دل بي قرار من باشى انيس خاطر اميدوار من باشى تو در ميانه خداوندگار من باشى اگر کنم گله اى غمگسار من باشى گرت ز دست برآيد نگار من باشى دمى انيس دل سوکوار من باشى گر آهويى چو تو يک دم شکار من باشى اگر ادا نکنى قرض دار من باشى به جاى اشک روان در کنار من باشى مگر تو از کرم خويش يار من باشى مگر تو از کرم خويش يار من باشى
لطفا منتظر باشید ...
