اى همه شکل تو مطبوع و همه جاى تو خوش همچو گلبرگ طرى هست وجود تو لطيف شيوه و ناز تو شيرين خط و خال تو مليح هم گلستان خيالم ز تو پرنقش و نگار در ره عشق که از سيل بلا نيست گذار شکر چشم تو چه گويم که بدان بيمارى در بيابان طلب گر چه ز هر سو خطريست مي رود حافظ بي دل به تولاى تو خوش دلم از عشوه شيرين شکرخاى تو خوش همچو سرو چمن خلد سراپاى تو خوش چشم و ابروى تو زيبا قد و بالاى تو خوش هم مشام دلم از زلف سمن ساى تو خوش کرده ام خاطر خود را به تمناى تو خوش مى کند درد مرا از رخ زيباى تو خوش مي رود حافظ بي دل به تولاى تو خوش مي رود حافظ بي دل به تولاى تو خوش