ساقى بيار باده که ماه صيام رفت وقت عزيز رفت بيا تا قضا کنيم مستم کن آن چنان که ندانم ز بيخودى بر بوى آن که جرعه جامت به ما رسد دل را که مرده بود حياتى به جان رسيد زاهد غرور داشت سلامت نبرد راه نقد دلى که بود مرا صرف باده شد در تاب توبه چند توان سوخت همچو عود ديگر مکن نصيحت حافظ که ره نيافت گمگشته اى که باده نابش به کام رفت
درده قدح که موسم ناموس و نام رفت عمرى که بى حضور صراحى و جام رفت در عرصه خيال که آمد کدام رفت در مصطبه دعاى تو هر صبح و شام رفت تا بويى از نسيم مي اش در مشام رفت رند از ره نياز به دارالسلام رفت قلب سياه بود از آن در حرام رفت مى ده که عمر در سر سوداى خام رفت گمگشته اى که باده نابش به کام رفت گمگشته اى که باده نابش به کام رفت
لطفا منتظر باشید ...
