غزلیات

شمس الدین محمد حافظ شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 496/ 226

ساقى حديث سرو و گل و لاله مي رود مى ده که نوعروس چمن حد حسن يافت شکرشکن شوند همه طوطيان هند طى مکان ببين و زمان در سلوک شعر آن چشم جادوانه عابدفريب بين از ره مرو به عشوه دنيا که اين عجوز باد بهار مي وزد از گلستان شاه حافظ ز شوق مجلس سلطان غياث دين غافل مشو که کار تو از ناله مي رود
وين بحث با ثلاثه غساله مي رود کار اين زمان ز صنعت دلاله مي رود زين قند پارسى که به بنگاله مي رود کاين طفل يک شبه ره يک ساله مي رود کش کاروان سحر ز دنباله مي رود مکاره مي نشيند و محتاله مي رود و از ژاله باده در قدح لاله مي رود غافل مشو که کار تو از ناله مي رود غافل مشو که کار تو از ناله مي رود