غزلیات

شمس الدین محمد حافظ شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 496/ 454

اى كه دايم به خويش مغروري

اى که دايم به خويش مغرورى گرد ديوانگان عشق مگرد مستى عشق نيست در سر تو روى زرد است و آه دردآلود بگذر از نام و ننگ خود حافظ ساغر مي طلب که مخمورى
گر تو را عشق نيست معذورى که به عقل عقيله مشهورى رو که تو مست آب انگورى عاشقان را دواى رنجورى ساغر مي طلب که مخمورى ساغر مي طلب که مخمورى