غزلیات

محتشم کاشانی

نسخه متنی -صفحه : 626/ 428

چون شدم صيدت به گيسوى خودت دربند كن اى گل رعنا براى عندليب بي نصيب تلخى شيرين لبان ناموس را خوش مايه ايست اى مسيحا دم كه صد بيمار در پى ميروى كعبه ى مقصودى الحق سر زگمراهان مپيچ مي رود اى مادر ايام كار ما ز دست اعتمادت نيست گر بر عهدهاى محتشم اعتمادت نيست گر بر عهدهاى محتشم
تا ابد با خود به اين قيدم قوى پيوند كن نيست گر بوئى به رنگى از خودت خورسند كن تا توانى زهر باش اى شوخ و كار قند كن يك نفس بنشين دواى دردمندى چند كن قبله ى حاجاتى آخر رو به حاجت مند كن يك سفارش از براى ما به اين فرزند كن خيز و هر يك عهد او محكم به صد پيوند كن خيز و هر يك عهد او محكم به صد پيوند كن