غزلیات

محتشم کاشانی

نسخه متنی -صفحه : 626/ 438

اى خدنگ مژه ات عقده گشاى دل من خون من ريزد اگر آن گل رعنا بر خاك شادم از بي كسى خود كه اگر كشته شوم آن چنان تنگ دلم از غم آن تنگ دهان سر من بر سر آن كو فكن از تن كه فتد داشت در كشتن من تيغ تو تعجيل ولى محتشم چون به سخن نيست مه من مايل محتشم چون به سخن نيست مه من مايل
حل شده از تو به يك چشم زدن مشكل من ندمد جز گل يك رنگى او از گل من نكند كس طلب خون من از قاتل من كه غمش نيز به تنگ آمده است از دل من گاه و بي گاه گذار تو به سر منزل من زود آمد به سر اين دولت مستعجل من چه شود حاصل ازين گفته ى بي حاصل من چه شود حاصل ازين گفته ى بي حاصل من