غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 302

جهان از باد نوروزى جوان شد شمال صبحدم مشكين نفس گشت چو باز افتادى از ره ره ز سر گير تو گويى آب خضر و آب كور چو گل در مهد آمد بلبل مست چو باز افتادى از ره ره ز سر گير كجايى ساقيا درده شرابى قفس بشكن كزين دام گلوگير چو باز افتادى از ره ره ز سر گير چه مي جويى به نقد وقت خوش باش يقين مي دان كه چون وقت اندر آيد چو باز افتادى از ره ره ز سر گير چو باز افتادى از ره ره ز سر گير بلايى ناگهان اندر پى ماست چو باز افتادى از ره ره ز سر گير
زهى زيبا كه اين ساعت جهان شد صباى گرم رو عنبرفشان شد چو باز افتادى از ره ره ز سر گير ز هر سوى چمن جويى روان شد به پيش مهد گل نعره زنان شد چو باز افتادى از ره ره ز سر گير كه عمرم رفت و دل خون گشت و جان شد اگر خواهى شدن اكنون توان شد چو باز افتادى از ره ره ز سر گير چه مي گوئى كه اين يك رفت و آن شد تو را هم مي ببايد از ميان شد چو باز افتادى از ره ره ز سر گير كه همره دور رفت و كاروان شد دل عطار ازين غم ناگهان شد چو باز افتادى از ره ره ز سر گير