-
مرد يك موى تو فلك نبود
ماه دو هفته گرچه هست تمام
گر خسك در ره من اندازى
چون جمال تو آشكار شود
ملك حسن آفتاب روى تورا
گر خسك در ره من اندازى
نتوان ديد ذره اى رخ تو
آنچه در ذره ذره هست از تو
گر خسك در ره من اندازى
ليك چون ذره در تو محو شود
زر خورشيد ذره ذره شود
گر خسك در ره من اندازى
هيچكس را در آفرينش حق
سر زلفت به چين رسيد از هند
گر خسك در ره من اندازى
گر خسك در ره من اندازى
هرچه عطار در صفات تو گفت
گر خسك در ره من اندازى
-
محرم كوى تو ملك نبود
از جمال تو هفت يك نبود
گر خسك در ره من اندازى
همه باشى تو هيچ شك نبود
با كسى نيز مشترك نبود
گر خسك در ره من اندازى
تا دو عالم دو مردمك نبود
در زمين نيست در فلك نبود
گر خسك در ره من اندازى
محو را ذره اى برك نبود
اگرش خال تو محك نبود
گر خسك در ره من اندازى
در شكر اين همه نمك نبود
هيچكس را چنين يزك نبود
گر خسك در ره من اندازى
چون تو اندازى آن خسك نبود
بر محك جاودانش حك نبود
گر خسك در ره من اندازى