غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 401

چو نقاب برگشائى مه آن جهان برآيد هم دورهاى عالم بگذشت و كس ندانست منم و غم تو دايم كه كسى كه در غم تو ز دو لعل جان فزايت دو جهان پر از گهر شد دل و جان عاشقانت ز غمت به جوش آيد منم و غم تو دايم كه كسى كه در غم تو ره عشق چون تويى را كه سزد كسى كه بيخود چه ره است اين كه هركس كه دمى بدو فروشد منم و غم تو دايم كه كسى كه در غم تو همه عمر عاشق تو شب و روز آن نكوتر ز حجاب اگر برآيى برسند خلق در تو منم و غم تو دايم كه كسى كه در غم تو منم و غم تو دايم كه كسى كه در غم تو چو غم تو هست جانا چه غمم بود كه دل را منم و غم تو دايم كه كسى كه در غم تو ز پى تو جان عطار اگرش قبول باشدز پى تو جان عطار اگرش قبول باشد
ز فروغ نور رويت ز جهان فغان برآيد كه رخ چو آفتابت ز چه آسمان برآيد منم و غم تو دايم كه كسى كه در غم تو چو تو گوهرى ندانم ز كدام كان برآيد چو ز سر سينه نامت به سر زبان برآيد منم و غم تو دايم كه كسى كه در غم تو چو فرو شود به كويت ز همه جهان برآيد نه ازو خبر بماند نه ازو نشان برآيد منم و غم تو دايم كه كسى كه در غم تو كه ز كفر و دين بيفتد كه ز خان و مان برآيد پس از آن دم اناالحق ز جهانيان برآيد منم و غم تو دايم كه كسى كه در غم تو به تو در گريخت غمگين ز تو شادمان برآيد غم تو به غمگسارى ز ميان جان برآيد منم و غم تو دايم كه كسى كه در غم تو ز مکان خلاص يابد چو به لامکان برآيدز مکان خلاص يابد چو به لامکان برآيد