غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 463

غيرت آمد بر دلم زد دور باش تو گدايى دور شو از پادشاه چون نفخت فيه من روحى توراست گر وصال شاه مي دارى طمع ترك جانت گوى آخر اين كه گفت چون نفخت فيه من روحى توراست تو درافكن خويش و قسم تو ز دوست چون بسوزى همچو پروانه ز شمع چون نفخت فيه من روحى توراست گر مى وصلش به دريا دركشى نه چو بى مغزان به يك مى مست شو چون نفخت فيه من روحى توراست ور به درياها درآشامى شراب همچو آن حلاج بدمستى مكن چون نفخت فيه من روحى توراست چون نفخت فيه من روحى توراست كنج وحدت گير چون عطار پيش چون نفخت فيه من روحى توراست
يعنى اى نااهل ازين در دور باش ورنه بر جان تو آيد دور باش چون نفخت فيه من روحى توراست از وجود خويشتن مهجور باش كز ضلالت نفس را مزدور باش چون نفخت فيه من روحى توراست خواه ماتم باش و خواهى سور باش دايما نظارگى نور باش چون نفخت فيه من روحى توراست مست لايعقل مشو مخمور باش نه به يك دردى همه معذور باش چون نفخت فيه من روحى توراست تا ابد از تشنگى رنجور باش يا حسينى باش يا منصور باش چون نفخت فيه من روحى توراست روح پاكى فوق نفخ صور باش پس به كنجى درشو و مستور باش چون نفخت فيه من روحى توراست