-
خط مكش در وفا كزآن توام
بى تو با چشم خون فشان همه شب
چون زنم در هواى تو پر و بال
از دهانت چو گوش را خبر است
از تو تا بركنار ماند دلم
چون زنم در هواى تو پر و بال
نيم جان داشتم غم تو بسوخت
روى خود ز آستين مپوش كه من
چون زنم در هواى تو پر و بال
مى ندانم من سبكدل هيچ
كينه گيرى ز من نكو نبود
چون زنم در هواى تو پر و بال
چون زنم در هواى تو پر و بال
همچو عطار مانده باده به دست
چون زنم در هواى تو پر و بال
-
فتنه ى خط دلستان توام
در غم لعل درفشان توام
چون زنم در هواى تو پر و بال
من چرا چشم بر دهان توام
بى تو چون موى از ميان توام
چون زنم در هواى تو پر و بال
گر كنون زنده ام به جان توام
روى بر خاك آستان توام
چون زنم در هواى تو پر و بال
تا چرا رايگان گران توام
چون تو دانى كه مهربان توام
چون زنم در هواى تو پر و بال
كه نه من مرغ آشيان توام
كمترين سگ ز چاكران توام
چون زنم در هواى تو پر و بال