غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 576

خبرت هست كه خون شد جگرم زآرزوى سر زلف تو مدام چند گويى كه تو خود زر دارى نتوان گفت به صد سال آن غم مي تپم روز و شب و مي سوزم چند گويى كه تو خود زر دارى خود ز خونابه ى چشمم نفسى گر به روز اشك چو در مي بارم چند گويى كه تو خود زر دارى چون نبينم نظرى روى تو من گر نخوردى غم اين سوخته دل چند گويى كه تو خود زر دارى چند گويى كه تو خود زر دارى دور از روى تو گر درنگرى چند گويى كه تو خود زر دارى روى عطار چو زر زان بشکستروى عطار چو زر زان بشکست
وز مى عشق تو چون بى خبرم چون سر زلف تو زير و زبرم چند گويى كه تو خود زر دارى كز سر زلف تو آمد به سرم تا كه بر روى تو افتد نظرم چند گويى كه تو خود زر دارى نتوانم كه به تو در نگرم مي بر آيد دل پر خون ز برم چند گويى كه تو خود زر دارى به تماشاى خيال تو درم غم عشق تو بخوردى جگرم چند گويى كه تو خود زر دارى پشت گرمى تو غمت را چه خورم پشت گرمى است ز روى چو زرم چند گويى كه تو خود زر دارى که زرى نيست به وجه دگرمکه زرى نيست به وجه دگرم