غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 581

زير بار ستمت مي ميرم شغل عشق تو چنان كرد مرا بى تو گر زنده بماندم نفسى زنده ى بى سر از آنم كه چو شمع حرمت گرچه مرا روى نمود بى تو گر زنده بماندم نفسى آستين چند فشانى بر من آستينت چو علم كرد مرا بى تو گر زنده بماندم نفسى تا شدم زنده دل از خط خوشت به ستم رزق هرگه كه دهى بى تو گر زنده بماندم نفسى دم عيسى است تورا وين عجب است من بميرم ز تو روزى صد بار بى تو گر زنده بماندم نفسى ليك چون لعل توام زنده كند درده از جام جمت آب حيات بى تو گر زنده بماندم نفسى بى تو گر زنده بماندم نفسى كرم عشق تو ديده است فريد بى تو گر زنده بماندم نفسى
روى در روى غمت مي ميرم كايمن از مدح و ذمت مي ميرم بى تو گر زنده بماندم نفسى سر خود بر قدمت مي ميرم روى سوى حرمت مي ميرم بى تو گر زنده بماندم نفسى كه ميان حشمت مي ميرم زار زير علمت مي ميرم بى تو گر زنده بماندم نفسى سرنگون چون قلمت مي ميرم مى خورم وز ستمت مي ميرم بى تو گر زنده بماندم نفسى تا چرا من ز دمت مي ميرم تا نگويى كه كمت مي ميرم بى تو گر زنده بماندم نفسى زين قدم دم به دمت مي ميرم هين كه بى جام جمت مي ميرم بى تو گر زنده بماندم نفسى هر نفس لاجرمت مي ميرم بر اميد كرمت مي ميرم بى تو گر زنده بماندم نفسى