غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 584

از بس كه چو شمع از غم تو زار بسوزم بيم است كه از آه دل سوخته هر شب اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم زان با من دلسوخته اندك به نسازى دانى كه ز تر دامنى و خامى خود من اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم ترسم كه اگر سوخته خواهند من خام تا چند تنم پرده ى پندار به خود بر اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم آن به كه به يك آتش دل وقت سحرگاه اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم بوى جگر سوخته خواهى ز دم منبوى جگر سوخته خواهى ز دم من
گويم نچنانم كه دگربار بسوزم نه پرده ى افلاك به يكبار بسوزم اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم تا من ز غم عشق تو بسيار بسوزم چندان كه بسوزم نه به هنجار بسوزم اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم در آتش عشق افتم و دشوار بسوزم وقت است كه اين پرده ى پندار بسوزم اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم تا خرقه براندزم و زنار بسوزم هرجا كه حجابى است به يكبار بسوزم اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم در سوختگى تا که چو عطار بسوزمدر سوختگى تا که چو عطار بسوزم