غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 605

ز تو گر يك نظر آيد به جانم مرا آن يك نفس جاويد نه بس وگر در كفر بويى يابم از تو اگر گويى سرت خواهم بريدن وگر گويى به لب جان خواهمت داد وگر در كفر بويى يابم از تو اگر خاكى شد و گرديت آورد كه تا از اشك بنشانم من آن گرد وگر در كفر بويى يابم از تو كلاه چرخ بربايم اگر تو چو بى روى تو عالم مى نبينم وگر در كفر بويى يابم از تو ولى ترسم كه در خون سرشكم تو هستى در ميان جانم و من وگر در كفر بويى يابم از تو اگر من باشم و گرنه غمى نيست كه گر صد سود خواهم كرد بى تو وگر در كفر بويى يابم از تو و گر در بند خويش آرى مرا تو در ايمان گر نيابم از تو بويى وگر در كفر بويى يابم از تو وگر در كفر بويى يابم از تو تو تا دل برده اى جانا ز عطار وگر در كفر بويى يابم از تو
نبايد اين جهان و آن جهانم تو دانى ديگر و من مى ندانم وگر در كفر بويى يابم از تو ز شادى چون قلم بر سر دوانم به لب آيد بدين اميد جانم وگر در كفر بويى يابم از تو ز تو يك روز مي بايد امانم همه بر خاك راهت خون فشانم وگر در كفر بويى يابم از تو كمر سازى ز دلق و طيلسانم در آن عزمم كه در چشمت نشانم وگر در كفر بويى يابم از تو شوى غرقه من از تو دور مانم ز شوق روى تو جان بر ميانم وگر در كفر بويى يابم از تو تو مي بايد كه باشى جاودانم نخواهد بود جز حاصل زيانم وگر در كفر بويى يابم از تو نخواهم كفر و دين در بند آنم يقين دانم كه در كافرستانم وگر در كفر بويى يابم از تو ز ايمان نور بر گردون رسانم به مهر توست جان مهربانم وگر در كفر بويى يابم از تو