-
چون نيايد سر عشقت در بيان
چون عبارت محرم عشق تو نيست
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
آنك ازو سگ مي كند پهلو تهى
چون زبان در عشق تو بر هيچ نيست
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
همچو مرغ نيم بسمل در رهت
دور از تو جان ز من گيرد كنار
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
دوش عشق تو درآمد نيم شب
گفت صد دريا ز خون دل بيار
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
مرغ دل آواره ى ديرينه بود
در پريد و عشق را در بر گرفت
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
عقل فانى گشت و جان معدوم شد
عشق با دل گشت و دل با عشق شد
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
ديدن و دانستن اينجا باطل است
چون بباشى فانى مطلق ز خويش
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
تا كى اى عطار گويى راز عشق
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
-
همچو طفلان مهر دارم بر زبان
چون دهد نامحرم از پيشان نشان
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
دوستكانى چون خورد با پهلوان
لب فرو بستم قلم كردم زبان
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
در ميان خاك و خون گشتم نهان
گر مرا بيرون نيارى زين ميان
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
از رهى دزديده يعنى راه جان
تا در آشامم كه مستم اين زمان
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
باز يافت از عشق حالى آشيان
عقل و جان را كارد آمد به استخوان
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
عشق و دل ماندند با هم جاودان
زين عجب تر قصه نبود در جهان
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
بودن آن كار نه علم و بيان
هست مطلق گردى اندر لامكان
جان و جانان هر دو نتوان يافتن
گر همى جانانت بايد جان فشان
راز مي گويى طلب كن رازدان
جان و جانان هر دو نتوان يافتن