غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 705

ترسا بچه اى ناگه چون ديد عيان من دى زاهد دين بودم سجاده نشين بودم با دل گفتم اى دل زنهار مشو ترسا سجاده به مى داده وز خرقه تبرايى نه بنده نه آزادم نه مدت خود دانم با دل گفتم اى دل زنهار مشو ترسا با دل گفتم اى دل زنهار مشو ترسا گفتم كه منم اى جان در پرده مسيحايى با دل گفتم اى دل زنهار مشو ترسا گويند عطارى را چونى تو ز ترسايىگويند عطارى را چونى تو ز ترسايى
صد چشمه ز چشم من باريد روان من امروز چنان ديدم زنار ميان من با دل گفتم اى دل زنهار مشو ترسا نه كفر و نه ايمانى درمانده ز جان من اين است كنون حاصل در بتكده جان من با دل گفتم اى دل زنهار مشو ترسا در حال دل خسته بشكست امان من صد قوم دگر ديدم سرگشته بسان من با دل گفتم اى دل زنهار مشو ترسا حقا که درون خود کفر است نهان منحقا که درون خود کفر است نهان من