غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 781

اى راه تو بحر بى كرانه از عشق تو صد هزار آتش في الجمله چه گويم و چه جويم گر بنمايد زبانه اى روى دو كون به هيچ باز آمد في الجمله چه گويم و چه جويم مرغ دل ما ز عشق تو ساخت مرغى كه چنين شگرف افتاد في الجمله چه گويم و چه جويم گفتم دل پر غم من آخر در عشق تو چون قدم توان زد في الجمله چه گويم و چه جويم في الجمله چه گويم و چه جويم مقصود تويى و جز تو هيچ است في الجمله چه گويم و چه جويم عطار چو بى نشان شد از توعطار چو بى نشان شد از تو
عشق تو نديم جاودانه در سينه همى زند زبانه في الجمله چه گويم و چه جويم برهم سوزد همه زمانه زين گونه كه عشق كرد خانه في الجمله چه گويم و چه جويم بيرون دو كون آشيانه خون مي گريد ز شوق دانه في الجمله چه گويم و چه جويم گردد به وصال شادمانه پيش قدمى صد آستانه في الجمله چه گويم و چه جويم جمله تويى و دگر بهانه اين است سخن دگر فسانه في الجمله چه گويم و چه جويم او را بنشان ازين نشانهاو را بنشان ازين نشانه