غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 851

به هر كويى مرا تا كى دواني

به هر كويى مرا تا كى دوانى چو زهرم مي چشاند چرخ گردون برون آمد گل زرد از گل سرخ گهى تابوتم اندازى به دريا برآرى برفراز طور سينا برون آمد گل زرد از گل سرخ چو بنده مست شد ديدار خود را ايا موسى سخن گستاخ تا چند برون آمد گل زرد از گل سرخ من آنم كه شعيبت را شبانم منم موسى تويى جبار عالم برون آمد گل زرد از گل سرخ شبانى را كجا آن قدر باشد سخن گويى بدو در طور سينا برون آمد گل زرد از گل سرخ ايا موسى تو رخت خويش بربند نه ايوبم كه چندين صبر دارم برون آمد گل زرد از گل سرخ برون آمد گل زرد از گل سرخ نشان وصل ما موى سفيد است برون آمد گل زرد از گل سرخ زهى عطار کز بحر معانىزهى عطار کز بحر معانى
ز هر زهرى مرا تا كى چشانى به ترياك سعادت كى رسانى برون آمد گل زرد از گل سرخ گهى بر تخت فرعونم نشانى شراب الفت وصلم چشانى برون آمد گل زرد از گل سرخ خطاب آيد كه موسى لن ترانى نه آنى كه شعيبم را شبانى برون آمد گل زرد از گل سرخ تو آنى كه شبانى را بخوانى گرم خوانى ورم رانى تو دانى برون آمد گل زرد از گل سرخ كه تو بي واسطه وى را بخوانى درو در و گهر سازى نهانى برون آمد گل زرد از گل سرخ كه تا خود را به منزلگه رسانى نيم يوسف كه در چاهم نشانى برون آمد گل زرد از گل سرخ مكن در باغ ويران باغبانى رسول آشكارا نه نهانى برون آمد گل زرد از گل سرخ به الماس سخن در مي چکانىبه الماس سخن در مي چکانى