غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 87

بيا كه قبله ى ما گوشه ى خرابات است پياله اي دو به من ده كه صبح پرده دريد بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى در آن مقام كه دلهاى عاشقان خون شد كسى كه ديرنشين مغانست پيوسته بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى مگو ز خرقه و تسبيح ازانكه اين دل مست ز كفر و دين و ز نيك و بد و ز علم و عمل بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى اگر دمى به مقامات عاشقى برسى چه داند آنكه نداند كه چيست لذت عشق بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى مقام عاشق و معشوق از دو كون برون است بنوش درد و فنا شو اگر بقا خواهى بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى به كوى نفى فرو شو چنان كه برنايى نگه مكن به دو عالم از آنكه در ره دوست بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى مخند از پى مستى كه بر زمين افتد اگرچه پاك برى مات هر گدايى شو بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى ز هر دو كون فنا شود درين ره اى عطار بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى
بيار باده كه عاشق نه مرد طامات است پياده اي دو فرو كن كه وقت شهمات است بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى چه جاى دردفروشان دير آفات است چه مرد دين و چه شايسته ى عبادات است بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى ميان ببسته به زنار در مناجات است برون گذر كه برون زين بسى مقامات است بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى شود يقينت كه جز عاشقى خرافات است از آنكه لذت عاشق وراى لذات است بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى كه حلقه ى در معشوق ما سماوات است كه زادراه فنا دردى خرابات است بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى كه گرد دايره ى نفى عين ابات است هر آنچه هست به جز دوست عزى و لات است بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى كه آن سجود وى از جمله ى مناجات است كه شاه نطع يقين آن بود كه شهمات است بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى از آنكه در ره ناماندنت مباهات است كه باقى ره عشاق فانى ذات است بباز هر دو جهان و ممان كه سود كنى