غزلیات

محمدحسین شهریار

نسخه متنی -صفحه : 161/ 128

كس نيست در اين گوشه فراموشتر از من هر كس به خياليست هم آغوش و كسى نيست مي نوشد از آن لعل شفقگون همه آفاق افتاده جهانى همه مدهوش تو ليكن بى ماه رخ تو شب من هست سيه پوش گفتى تو نه گوشى كه سخن گويمت از عشق بيژن تر از آنم كه بچاهم كنى اى ترك با لعل تو گفتم كه علاجم لب نوشى است آخر چه گلابى است به از اشك من اى گل؟ آخر چه گلابى است به از اشك من اى گل؟
وز گوشه نشينان توخاموشتر از من اى گل به خيال تو هم آغوشتر از من اما كه در اين ميكده غم نوشتر از من افتاده تر از من نه و مدهوشتر از من اما شب من هم نه سيه پوشتر از من اى نادره گفتار كجا گوشتر از من خونم بفشان كيست سياوشتر از من بشكفت كه يارب چه لبى نوشتر از من ديگى نه در اين باديه پرجوشتر از من ديگى نه در اين باديه پرجوشتر از من