بارزترين بعد زندگى حضرت زينب،همان پاسدارى از فرهنگ عاشورا بود كه باخطابه هايش، پيام خون حسين «ع »را به جهانيان رساند.در اين زمينه،نوشته ها وسروده هاى بسيارى است،از جمله اين شعر:
خود زينب نيز از فصاحت و ادب برخوردار بود.در هنگام ديدن سر بريده برادر،خطاب به او چنين سرود:«يا هلالا لما استتم كمالا...»بعدها هم در سوگ حسين «ع » اشعارى سرود،با اين مطلع:«على الطف السلام و ساكنيه...»:سلام بر كربلا و برآرميدگان آن دشت،كه روح خدا در آن قبه ها و بارگاههاست.جانهاى افلاكى و پاكى كه در زمين خاكى، مقدس و متعالى شدند،آرامگاه جوانمردانى كه خدا را پرستيدند و در آن دشتها وهامونها خفتند.سرانجام،گورهاى خاموششان را قبه هايى افراشته در برخواهد گرفت،وبارگاهى خواهد شد،داراى صحنهاى گسترده و باز...
دو زينب.اصطلاحا به حضرت زينب و حضرت ام كلثوم،دختران امير المؤمنين «ع » گفته مى شود كه در كربلا حضور داشتند.اين كلمه از باب تغليب يك اسم بر ديگرى است، آنگونه كه به امام حسن و امام حسين هم «حسنين »گفته مى شود.
جايى كه به حضرت زينب «ع »منسوب باشد.آنگونه كه به جاى منسوب به امام حسين «ع »، «حسينيه »گفته مى شود.مكانهايى كه با اين عنوان و به ياد حضرت زينب درشهرهاى مختلف مى سازند و براى برپايى محفلهاى عزادارى يا مجالس دينى براى بانوان،و گاهى هم به عنوان دار الايتام مورد استفاده قرار مى گيرد،از آن جهت كه آن بانوى قهرمان،پس از عاشورا يتيمان ابا عبد الله الحسين «ع »را در سفر اسارت سرپرستى ونگهدارى مى كرد.مرقد زينب كبرى «ع »نيز كه در شام قرار دارد به همين نام «زينبيه » شهرت دارد كه تا دمشق مقدارى فاصله دارد و زيارتگاه عاشقان عترت پيامبر«ص »است.
البته در مورد مدفن حضرت زينب،اقوال ديگرى نيز وجود دارد.
تعبيرى است كه بيشتر درباره ذو الجناح،اسب امام حسين «ع »به كار مى رود كه پس ازشهادت امام،با زين واژگون و يال پر خون و پريشانحال به طرف خيمه ها آمد.برگرفته ازجمله اى در زيارت ناحيه مقدسه است كه آمده است:«...فنظر النساء الى الجواد مخزياو السرج عليه ملويا» (43) .
42-قادر طهماسبى(فريد. 43-حياة الامام الحسين،ج 3،ص 298.