سپیده امید

فرمان ناز ده، كه در اقصاى ملك عشق زنجير غم به گردن جان مىنهد هنوز دانم كه تا به دامن آخر زمان كند تقصير در كرشمه (وحشى) نواز نيست هرچند دون مرتبه شأن حسن توست(1)

پروانه اى كه هست زديوان حسن توست آن مو كه سلسله جنبان حسن توست دست نياز من كه به دامان حسن توست هرچند دون مرتبه شأن حسن توست(1) هرچند دون مرتبه شأن حسن توست(1)

اى مخزن سرّ كردگار، ادركنى! بگزيده براى خويش، هركس يارى اى در دو جهان مرا تو يار، ادركنى!(2)

اى هم تو نهان و آشكار، ادركنى! اى در دو جهان مرا تو يار، ادركنى!(2) اى در دو جهان مرا تو يار، ادركنى!(2)

برخيز! كه حجّت خدا مىآيد از گلشن عسكرى گذر كن، كامروز بوى گل نرگس از فضا مىآيد(3)

رحمت زحريم كبريا مىآيد بوى گل نرگس از فضا مىآيد(3) بوى گل نرگس از فضا مىآيد(3)

كى رفته اى زدل، كه تمنا كنم تو را؟! كى بوده اى نهفته، كه پيدا كنم تو را؟!

كى بوده اى نهفته، كه پيدا كنم تو را؟! كى بوده اى نهفته، كه پيدا كنم تو را؟!