«الغيبه» بزند، ديگر زمينهاى ندارد؟ آيا هيچ خطرى سرمايه اعتقادى شيعيان آل محمد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) را تهديد نمىكند.
آيا جوانان و نوجوانان كشور ـ كه به تعبير امام راحل قدسسره كشور ائمه هدى (عليهم السلام) و كشور صاحب الزمان (عجل الله تعالى فرجه الشريف) است ـ به حدّى از شناخت درباره حضرت حجت رسيدهاند كه علماى شيعه، دعوت كنندگان و مرزداران حريم تفكر شيعى بتوانند با خاطرى آسوده سر به بالين بگذارند؟
به راستى آيا حوزههاى علميه شيعه، علماى گرانقدر تشيع، نهادها و مراكز فرهنگى ـ تحقيقاتى و تبليغاتى كشور، دِيْن خود را نسبت به صاحب اصلى شان ادا كردهاند، همان صاحبى كه حضرت امام رحمهالله در شأنش فرمود:
رهبر همه شما و همه ما وجود مبارك بقيةاللّه است و بايد ماها و شماها طورى رفتار كنيم كه رضايت آن بزرگوار را كه رضايت خداست، به دست بياوريم.(1)
امروز وظيفه علماى اعلام در دفاع و مرزبانى از تفكر شيعى و پاسخ به شبهات، در ضمن چند سخنرانى در ايام نيمه شعبان خلاصه نمىشود. همتى والا مىطلبد تا وظيفه خويش را ـ چنانكه در روايتى از امام هادى (عليه السلام) نقل شده ـ به انجام برسانند. امام هادى (عليه السلام) وظايف علما را در زمان غيبت چنين ترسيم مىكنند:
اگر بعد از غيبت قائم شما نبودند علمايى كه مردم را به سوى او مىخوانند و به سويى او را راهنمايى مىكنند و با برهانهاى الهى از دين او پاسدارى مىكنند و بندگان خدا را از دامهاى شيطان و پيروان او و همچنين از دامهاى دشمنان اهل بيت رهايى مىبخشند، هيچ كس بر دين خدا باقى نمىماند، اما علماى دين دلهاى متزلزل شيعيان ناتوان را حفظ مىكنند، همچنانكه
(1). صحيفه نور، ج 14، ص 94.