سيّد (سرور)، ناصح (خيرخواه)، مطهّر (پاكيزه)، شمس طالع (مهر تابان)، قمر منير (ماه فروزان)، كوكب درّى (اختر تابناك)، طاووس اهل الجنة (طاووس بهشتيان)(1).

نام‏هاى حضرت آيينه انوار وجودى او هستند. هرنامى نكته‏اى تازه و معنايى جديد با خود به همراه دارد. با بررسى زيارت حضرت صاحب الأمر و دعاى ندبه، اسامى حضرت و معانى آنها به دست مىآيد.

دوران زندگانى حضرت مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف)

1. از تولد آن حضرت تا شهادت پدر بزرگوارشان پنج سال طول كشيد. (از سال 255 تا 260 هـ. ق)

2. دوره غيبت صغرى از سال 260 هـ. ق، يعنى از پنج سالگى آن حضرت آغاز و تاسال 329 هـ. ق ادامه‏داشت. درطول اين‏مدت حضرت با واسطه چهارتن از نوّاب خاص خود با مردم درارتباط بود.

3. دوران غيبت كبرى از سال 329 هـ. ق آغاز و تا ظهور حضرت ادامه مىيابد؛ يعنى روزى كه فرمان خداوند صادر شود و آن حضرت مأمور به ظهور و برقرارى عدالت اجتماعى شوند، جهانى را كه از ظلم، تباهى و فساد پر شده، پر از عدل و داد خواهند ساخت.

اكنون كه در سال 1422 هـ. ق هستيم حدود 1167 سال از عمر شريف آن حضرت مىگذرد.

غيبت امام عصر (عجل الله تعالى فرجه الشريف)

پيامبر گرامى اسلام (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و ائمه اطهار (عليهم السلام) مسأله غيبت امام دوازدهم را

(1). عبدالرحيم موگهى، جان جانان، ص 124 ـ 125.