صفحه‌ى 5
السلام - كه از ارواح متعلقه به عالم قدس و نفوس منقطعه به حضرت انس صدور يافته، به
«حبل ممدود بين آسمان و زمين» تعبير مىتوان [كرد]. چه كه سروران ما (عليهم السلام)
آنچه در ارشاد خلق و اصلاح مخلوق بيان مىفرمودند، از سر چشمه علم كامل لدنّى رسول
اكرم است كه از صراح وحى الهى و علم ربّانى بوده و از قياسات و اختراعات، كه ساخته
بدست تصرّف شيطان است، عارى و برى است. و همان طور كه درباره رسول اكرم [صلّى الله عليه وآله وسلّم] وارد است كه: مَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى، إنْ هُوَ إلا وَحْيٌ يُوْحَى 53: 3 -
4 در حضرات ائمه هدى جارى و سارى است، چنانچه در احاديث شريفه بدان اشارت
است. لهذا اين قاصر را به خاطر افتاد كه حديث شريفى كه در كافى شريف، مشتمل بر
«جنود عقل و جهل» است و متضمّن امّهات فضائل و رذائل است، به قدر ميسور و به
طريق اجمال شرح كنم، شايد مؤمنى را از آن نفعى حاصل آيد و اين خود موجب جبران
نقايص قاصر شود. و مشتمل نمودم اين وجيزه را بر مقدمهاى و چند مقاله و يك خاتمه.