برخى از مسلمانان به پوسته و ظاهر اين احاديث ايمان آورده و ايمان به آن را ايمان به خداوند و دليل اعتقاد به توحيد او مىدانند. و ديگرانى را كه براى اين احاديث معنايى غير از معناى جسميت قائلند، معطله الصفات نامند، يعنى تعطيل كنندگان و مهمل گذاران صفات خداوندى!
مسلم اين احاديث را در كتاب الايمان صحيح خود تدوين كرده و بخارى التوحيد صحيح خويش.
ابن خزيمه در اين باره كتاب ويژه اى با نام توحيد و اثبات صفات پروردگار... تاليف كرده و همه روايات آن را صحيح دانسته و معتقد است اينها همه نقل عادل از عادل ديگر است و ايرادى بر ناقلان ثقه و مورد اعتماد آنها وارد نيست.(32)
فهرست ابواب كتاب ابن خزيمه چنين است:
اثبات نفس براى خداوند
اثبات وجه براى خداوند
باب ذكر صورت پروردگار جليل
باب ذكر اثبات چشم براى خداوند جليل
باب اثبات السماع و الرويه براى خداوند جليل
باب اثبات دست براى خالق جليل
باب اثبات پا براى خالق جليل
باب بيان اينكه همه مومنان خداى عزوجل را نظاره مىكنند.
باب بيان اينكه همه مومنان روز قيامت خدا را مىبينند
و نيز، امام حافظ عثمان بن سعيد الدارمى ت 280 ه برخى ابواب كتابش در رد عقايد گروه جهميه را چنين آورده است:
باب نزول (خداوند) در نيمه شعبان
باب نزول (خداوند) در روز عرفه
باب نزول پروردگار در قيامت براى حساب
باب نزول خداوند براى بهشتيان
باب رويت خداوند(33)
و نيز، ذهبى (34) در تاليف خود به نام العلو العال للعطى الغفار آيات و احاديثى را آورده كه بنابر درك و دريافت پيروان مكتب خلفا از آنها، علو خداوند علو مكانى است.
او سپس به بيان اقوال صحابه و تابعين و علما محدثين در تاييد اين ديدگاه پرداخته است.