خداوند سبحان را از اين راه شناختم كه اراده و عزم بشرى را تغيير مى دهد و گره گشايى مى كند.
تلخى دنيا شيرينى آخرت و شيرينى دنيا تلخى آخرت است.
خداوند ايمان (به اسلام) را براى پرهيز از شرك واجب نمود و اين اصول را براى اين مصالح واجب كرد: نماز را براى جلوگيرى از خودپسندى.
زكوه را براى فراوان شدن روزى (روزى افراد محتاج) روزه را براى آزمايش خلوص عقيده مردم.
حج را براى قوى شدن دين.
جهاد را براى افرايش قدرت و حيثيت اسلام.
امر به معروف را براى مصلحت مردم.
نهى از منكر را براى جلوگيرى از كار جاهلان.
صله رحم را براى ازدياد خويشاوندان.
قصاص را براى ايمنى مردم.
حدود دين را براى جلوگيرى از حرامها.
ممنوع شدن شرابخوارى را براى حفظ عقل سليم.
نهى دزدى براى حفظ درستى و عفت.
نهى زناكارى براى احترام خويشاوندى.
نهى لواط براى اين كه نسل تكثير شود.
شهادت (گواهى) را براى حمايت از حقايق.
نهى دروغگويى براى حفظ راستى و درستكارى.
سلام گفتن براى احتراز از ستيزه جويى.
امامت را براى تنظيم امور مردم.
اطاعت از امام را براى رعايت احترام امامت.
اگر خواستيد يك ظالم را سوگند بدهيد بگوييد كه سوگند ياد كند كه از قدرت خدا بيزار است كه در اين صورت به زودى دچار عقوبت خدا مى شود اما اگر گفت (الااله الا هو) يعنى نيست خدايى غير از او، چون وحدت خداوند را اعتراف كرده به زودى دچار عقوبت نخواهد شد.
اى فرزند آدم، تو خود وصيت خويش را به موقع اجرا بگذار و هر چه مى خواهى بعد از تو با اموالت بكنند قبل از مرگ خود با اموالت بكن.
تلخى اوقات يك نوع جنون است كه صاحبش بعد از آن پشيمان خواهد شد، اما اگر پشيمان شود تندخويى او هرگز از بين نخواهد رفت.
كسى كه كمتر بخل مى ورزد همواره سالم است.
اين كلام از طرف مولاى متقيان (ع) به (كميل بن زياد نخعى) گفته شد: اى كميل به منسوبان خود بگو كه روزها به دنبال كسب مكارم (هنرهاى نيك) بروند و شبها حاجات كسانى را كه احتياج دارند برآورند ولو آنها در خواب باشند و هر كس كه قلبى را شادمان كند مورد عطوفت خدا قرار مى گيرد و اگر دچار اندوهى گردد عطوفت خداوند چون آبى كه فرو بريزد آن اندوه را از بين مى برد، همانگونه كه شتر بيگانه را از گله شتران دور مى كنند.
به هنگام تهيدستى بهترين تجارت بخشش در راه خدا است.
وفا كردن به كسى كه اهل حيله و غدر مى باشد مثل اين است كه به خدا غدر كرده باشند و غدر كردن به كسى كه اهل غدر است چون وفا كردن به خدا است.