فرزند آدم، موجودى است بيچاره براى اينكه ساعت مرگش نامعلوم است و نمى داند چه موقع بيمار خواهد شد و هر عملى كه از او سر بزند به ثبت مى رسد و نيش يك پشه او را مى آزارد و اگر آب در گلويش گير كند خفه مى شود و از عرق بدن او بوى مكروه به مشام مى رسد.
روايت مى كنند كه روزى اميرالمومنين (ع) با پيروان خود نشسته بود و زنى زيباروى گذشت و همه، غير از اميرالمومنين (ع) به سوى آن زن نظر انداختند و مولاى متقيان (ع) گفت: اينگونه نظر انداختن سبب مى شود كه هوى و هوس طغيان نمايد و هر كس كه بعد از يك چنين نظرانداختن دچار هوس شود بايد با همسر خود آميزش نمايد براى اينكه زن، زن است.
مردى از خوارج كه حضور داشت در آن موقع راجع به اميرالمومنين (ع) گفت خداوند او را چون كافر به قتل برساند كه اين همه دانا مى باشد.
پيروان اميرالمومنين (ع) برخاستند كه او را به قتل برسانند ولى اميرالمومنين (ع) مانع شد و گفت پاسخ دشنام، دشنام است يا صرف نظر كردن از گناه.
در فايده عقل (و خرد) براى تو همين بس كه به تو مى نماياند راه ثواب و سعادت كدام و راه ضلالت و تباهى كدام است.
كار خير را به جا بياوريد و كار خير و كوچك را تحقير ننماييد.
زيرا در كار خير، كوچك آن بزرگ است و كم آن زياد.
در بين شما، نبايد كسى پيدا شود كه بگويد ديگرى در كار خير بر من پيشى جسته چون اگر اينطور بشود ديگرى در درگاه خدا، از لحاظ پاداش مقدم خواهد شد.
اين را بدانيد كه خوبى و بدى طرفدارانى دارد و اگر شما يكى از آنها را رها كنيد طرفدارانش آن را به انجام خواهند رسانيد.
آن كه نهان خود را (آنچه را كه مربوط به خداوند است) اصلاح كند خداوند عيان او را (آنچه مربوط به خلق است) اصلاح مى كند.
كسى كه براى دين كوشش نمايد خداوند امور دنيوى او را تمشيت مى دهد.
كسى كه رابطه اش با خداوند خوب باشد، خداوند رابطه او را با خلق خوب مى كند.
صبر و شكيبايى عيب پوش است و عقل يك شمشير قاطع مى باشد و عيوب خود را با شكيبايى خود بپوشان و هوى و هوس خود را با عقلت از بين ببر.
خداوند داراى بندگانى است كه نعمتهايى به آنها داده و تا زمانى كه آنها از آن نعم، به مستحقان بذل مى كنند از آن نعمتها برخوردار مى شوند و هر گاه به مستمندان ندهند خداوند آن نعم را به ديگران مى دهد.
بنده نبايد به دو چيز خود مطمئن و پشت گرم باشد يكى به سلامتى و ديگرى به ثروتش.
زيرا شخصى را كه سالم مى بينى ناگهان بيمار مى شود و آن كه ثروتمند است ناگهان فقير مى گردد.
كسى كه براى يك حاجت به مومنى مراجعه مى نمايد مثل اين است كه به خدا مراجعه كرده، اما اگر به يك كافر مراجعه كند بدان مى ماند كه از خدا شكايت كرده است.
در روز عيد (به ظاهر عيد رمضان) اميرالمومنين (ع) گفت: اين روز، عيد كسى است كه خداوند روزه اش را پذيرفته و پاداش عمل او را مى دهد و هر روزى كه آدمى از اطاعت خدا سرنپيچد روز عيد است.