حکمت 421 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

ذبیح الله منصوری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

حکمت 421

بزرگترين حسرت، در قيامت، بركسى وارد مى آيد كه در دنيا از راهى غير از طاعت خدا (از راه حرام) ثروتى به دست آورده و بعد از مرگش آن ثروت به كسى رسيده كه آن را در راه خدا به مصرف رسانيده است و او به بهشت مى رود و ثروتمند اول به جهنم.

حکمت 422

در سوداگرى متضررترين اشخاص كسى است كه در اين دنيا براى طلب مال، خود را پيرو فرسوده كرده و دنيا با او مساعدت ننموده تا به آرزوهاى خود برسد و با حسرت ثروت خود را در دنيا مى گذارد و با گناهكارى وارد دنياى آخرت مى شود.

حکمت 423

روزى بر دو نوع است اول آنكه تو را مى جويد و دوم آنكه تو او را مى جويى.

آن كس كه طالب دنيا مى باشد مرگ به سراغش مى آيد و او را مى برد و آن كس كه طالب آخرت مى باشد دنيا او را مى طلبد تا وى بتواند به خوبى روزى خود را از جهان بگيرد.

حکمت 424

اولياءالله كسانى هستند كه وقتى مردم، ظاهر دنيا را مى بينند آنها پايان دنيا را از نظر مى گذرانند.

آنها از آنچه در دنيا هست چيزهايى را در خود معدوم مى كنند كه مى ترسند آن چيزها آنان را معدوم نمايد (هوى و هوس و طمع را در خود از بين مى برند).

اولياءالله از دنيا چيزهايى را ترك مى كنند كه مى دانند آن چيزها، آنان را ترك مى نمايد (مثل تمام زخارف دنيوى).

آنها مى دانند كه اگر بخواهند در دنيا از چيزى بهره مند شوند بايد به اندك آن بسازند چون هر چه در دنيا به دستشان بيايد از دست رفتنى است.

اولياءالله با چيزهايى دشمن هستند كه مردم (البته مردم جاهل) با آن دوست مى باشند و چيزهايى كه دوست مى دارند كه مردم با آن دشمن هستند.

بر اثر وجود آنها است كه كتاب (قرآن) شناخته شد و مردم از آن بهره مند شدند و فهم قرآن جاويد گرديد.

آنها (اولياءالله) آرزويى برتر از آرزوى خود (كه رستگارى در قيامت است) ندارند و نيز داراى بيمى شديدتر از بيم خود (بيم از هر گناه) نيستند.

حکمت 425

به خاطر بياوريد كه لذتها خاتمه خواهد يافت ولى وبال گناهان باقى مى ماند.

حکمت 426

اميرالمومنين (ع) گفت مردم را آزمايش بكن تا آنها را دشمن خود بدانى (يعنى مردم را بيازما تا بتوانى دوست را از دشمن تميز بدهى.

) بعضى مى گويند كه اين كلام از رسول الله (ص) است و از ابن اعرابى روايت مى كنند كه گفت مامون خليفه عباسى اظهار كرد اگر اين كلام از اميرالمومنين (ع) نبود من مى گفتم اقله تخبر يعنى مردم را دشمن بدار تا آنها را آزمايشى كنى (زيرا وقتى با تو دوست هستند (به قول مامون) نمى توانى آنها را بشناسى زيرا عيوب آنها زير روپوش دوستى پنهان مى ماند).

حکمت 427

قابل قبول نيست كه خداوند درب سپاسگزارى را به روى كسى باز كند و درب روزى فراوان را به رويش ببندد.

قابل قبول نيست كه خداوند درب دعا را به روى كسى بگشايد و درب اجابت دعا را به رويش ببندد.

قابل قبول نيست كه او، درب توبه را به روى كسى بگشايد ودرب قبول توبه و آمرزش را ببندد.

حکمت 428

شايسته ترين مردم در جوانمردى كسى است كه جوانمردان در او ريشه كرده باشند.

(نياكان او از جوانمردان باشند).

حکمت 429

از اميرالمومنين (ع) پرسيدند كه آيا عدالت برتر است يا سخاوت و او چنين جواب داد: عدالت همه چيز را به جاى آن مى گذارد و سخاوت چيزى را به جاى ديگر مى نهد.

از عدالت تمام مردم بهره مند مى شوند و از سخاوت فرد يا افرادى به خصوص (كه از يك شخص كريم بهره مند شده اند) و لذا عدالت برتر از سخاوت است.

حکمت 430

مردم، دشمن چيزى هستند كه آن را نمى دانند.

/ 107