حکمت 182 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

ذبیح الله منصوری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

حکمت 182

انسان در اين جهان هدف تيرهاى بلا است و مصايب از او دست برنمى دارد و با هر جرعه آب كه مى نوشد و هر لقمه غذا كه مى خورد اندوهى بر او مستولى مى شود.

هيچ كس به نعمتى نمى رسد مگر اين كه نعمت ديگر را از دست مى دهد و هيچ كس يك روز از زندگى تو را دريافت نمى نمايد، مگر اين كه روزى از زندگى را از دست بدهد.

پس ما كه از ملازمان و اطرافيان مرگ هستيم چگونه مى توانيم به باقى ماندن اميدوار باشيم.

اين روز و شب كه مى گذرد نسبت به ما كمكى نمى نمايد جز اين كه در پراكنده نمودن هر چه جمع است و ويران كردن هر چه ساخته شده، عجله مى كند.

حکمت 183

اى فرزند آدم، تو هر چه بيش از معاش روزانه ات به دست مى آورى و ذخيره مى كنى خزانه دار ديگرى هستى.

حکمت 184

دلها مايل به چيزهايى هستند و از چيزهايى اكراه دارند، پس به وسيله دعوت دلها (كمك به تمايلات آنها) آنان را به سوى خود جلب كنيد، چون اگر از چيزى اكراه پيدا كردند كور مى شوند (بى ميل و بى اعتناء مى شوند).

حکمت 185

در چه موقع از خشم فرود بيايم و آرامش را به دست بياورم، آيا هنگامى كه عاجز از انتقام گرفتن بودم و به من مى گفتند بايستى صبر مى كردى (تا قوى شوى و بتوانى انتقام بگيرى) يا زمانى كه مى توانستم انتقام بگيرم و به من مى گفتند بايستى عفو مى كردى (فرمايش مولاى متقيان (ع) مبتنى بر اين است كه در همه حال بايد خشم را فرو برد.

)

حکمت 186

روايت مى كنند كه حضرت روزى از كنار مزبله اى (زباله دانى) عبور مى كردند و به اطرافيان گفتند: اينها است همان چيزها كه بخيلان نمى خواستند آنها را به كسى بدهند.

حکمت 187

بر مال از دست رفته اندوه مخور چون به تو تجربه آموخته است.

حکمت 188

اين قلبها مثل بدنها از كار يكنواخت خسته مى شوند و لذا براى آنها حكمتهاى گوناگون انتخاب كنيد.

حکمت 189

خوارج گفتند (لاحكم الا الله) يعنى حكمى جز حكم خدا نيست و حضرت گفت: اين گفته اى است بر حق اما از آن نتيجه باطل گرفته اند.

حکمت 190

اين بيان مربوط است به آنچه در كلام فارسى زبانان با اصطلاح رجاله خوانده مى شود: در اين مورد دو روايت وجود دارد يكى اين كه حضرت گفت: رجاله وقتى جمع مى شوند غلبه مى كنند و وقتى متفرق مى گردند شناخته نمى شوند.

روايت دوم اين است كه حضرت گفت: رجاله وقتى جمع مى شوند ضرر مى رسانند و وقتى متفرق مى شوند نافع هستند.

از حضرت پرسيدند چگونه وقتى متفرق مى شوند نافع هستند و مولاى متقيان (ع) جواب داد: براى اين كه برسر كارهايشان مى روند و بنا مشغول بنايى و نساج مشغول بافندگى و خباز مشغول نان پختن مى شود و مردم از كار آنها استفاده مى كنند.

حکمت 191

شخصى را كه مرتكب جنايتى شده بود نزد اميرالمومنين (ع) بردند و گروهى از رجاله با او بودند و حضرت گفت: ديدن قيافه هايى كه فقط هنگام كارهاى ناصواب و زشت مشاهده مى شوند خوش آيند نيست.

/ 107