حکمت 441 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

ذبیح الله منصوری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

حکمت 441

كسى كه داراى ضمير شريف باشد شهوت و هوسها در نظرش كوچك مى شود.

حکمت 442

آن كه زبان به مزاح و شوخى بگشايد قسمتى از عقل خود را (خرد خويش را) از دست مى دهد.

حکمت 443

اگر نسبت به كسى كه به تو توجه مخصوص دارد بى اعتنايى كنى دليل بر اين است كه تو از او بى نصيب خواهى شد و علاقه تو نسبت به كسى كه به تو اعتنا نمى كند تو را خوار و خفيف خواهد كرد.

حکمت 444

همواره زبير مردى از خويشان ما اهل بيت بود تا وقتى كه پسر شومش عبدالله به عرصه رسيد.

حکمت 445

فرزند آدم نبايد بر خود ببالد چون آغاز او يك قطره از ماده لحاق است و انجام يك جيفه (يعنى لاشه متعفن) و نه مى تواند به خود روزى برساند و نه مرگ را از خود دور كند.

حکمت 446

غنى و فقير در درگاه خدا معلوم مى شود (غنى آن است كه عاقبت بخير مى شود و در دنياى ديگر پاداش مى گيرد و فقير آن است كه در دنياى ديگر كيفر مى بيند).

حکمت 447

از اميرالمومنين (ع) پرسيدند كدام شاعر برتر است: او جواب داد كه شعرا، براى اسب دوانى سوار بر اسبهايى نشده اند كه مسابقه بگذارند (يعنى چون هر شاعر داراى يك سبك بخصوص است و در يك رشته شعر گفته نمى توان آنها را با هم مقايسه كرد)، اما اگر ناچار شويم كه يكى را برتر از ديگران بدانيم، خديو گمراهان برتر است.

حکمت 448

مگر مردانگى نه اين است كه ته مانده غذا را از دهان بگيرند و به اهل آن (به مستحق آن) بدهند؟ (منظور از ته مانده غذا ته مانده دنيا است و اهل آن دنياپرستان هستند و لذا اينطور معنى مى دهد كه دنيا را به دنياپرستان واگذاريد).

براى وجود شما (مردم دين دار) بهايى جز بهشت نيست و مواظب باشيد كه به قيمت بفروشيد (ارزان نفروشيد).

حکمت 449

دو نفر حريص، از دو چيز سير نمى شوند اول طالب علم از فرا گرفتن، دوم طالب دنيا از به دست آوردن اموال.

حکمت 450

آن كه ايمان دارد وقتى مى بيند كه راست گفتن به او ضرر مى زند و دروغ گفتن سود مى رساند راستى را انتخاب مى كند.

ديگر از نشانه هاى ايمان اين است كه بيش از عمل خود (در بعضى از نسخه ها بيش از علم خود) سخن مگو و هنگامى كه راجع به ديگرى سخن مى گويى خدا را به ياد داشته باش (يعنى راجع به ديگرى بر خلاف حقيقت چيزى نگو).

/ 107