حکمت 392 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

ذبیح الله منصوری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

حکمت 392

چشم زخم، افسون، جادو، شگون و فال نيك حق است و اثر دارد و فال بد و واگيرى بيمارى اثر ندارد، و بوى خوش و عسل و سوارى كردن و نگاه به سبزه غم و اندوه را از بين برده و بيمار بهبود مى يابد.

حکمت 393

اگر با اخلاق مردم كنار بياييد مانع از اين مى شويد كه از شما متنفر شوند و كينه شما را به دل بگيرند.

حکمت 394

روايت مى كنند كه شخصى در محضر اميرالمومنين (ع) سخنى گفت كه آن سخن از دهان شخصى چون او بزرگ بود (يعنى وى هنوز به مرحله اى نرسيده بود كه متناسب با گفتن آن سخن باشد) و مولاى متقيان (ع) به او گفت: تو قبل از اين كه پرهايت رشد كند به پرواز درآمدى و در دوره شيرخوارگى (بچه شتر) بانگ برآوردى.

حکمت 395

به كارهاى گوناگون پرداختن (از اين شاخه به آن شاخه پريدن) مانع از اين است كه راه چاره اساسى را پيش بگيرند.

حکمت 396

شخصى از اميرالمومنين (ع) پرسيد معناى اين جمله چيست لاحول و لاقوه الا بالله (هيچ حركت و نيرويى نيست مگر با مشيت خدا).

مولاى متقيان (ع) گفت: مادر هيچ چيز با خداوند شريك الملك نيستيم و مالك چيزى نمى باشيم، مگر اين كه خود او كه املك است (مالك همه چيز است) چيزى به ما ببخشد و بعد از اينكه بخشيد براى ما نسبت به آنچه به ما داده، وظيفه اى معين مى كند، ليكن وقتى آن را از ما گرفت وظيفه ما هم ساقط مى شود و ديگر تكليفى (راجع به آن چيز) نداريم.

حکمت 397

اميرالمومنين (ع) شنيد كه عمار بن ياسر با مغيره بن شعبه بحث مى كند و بحث او شدت پيدا كرده و به او گفت: اى ابن ياسر، تو مغيره بن شعبه را به حال خود واگذار چون اين مرد، از دين، فقط چيزى را انتخاب كرده كه دنيا را به كام او مى كند و مسايل دينى را به طور عمد، به شكل شبهه ها جلوه مى دهد تا بتواند اينطور نشان بدهد كه خطاهاى او ناشى از شبهه است (يعنى مردى است رياكار كه عقيده محكم به دين ندارد و از اين جهت راجع به مسايل دينى بحث مى كند كه بتواند خود را دين دار جلوه بدهد).

حکمت 398

تواضع ثروتمندان نسبت به فقرا براى اين كه از پاداش خداوند بهره مند شوند بسيار نيكو مى باشد.

اما بهتر از آن عدم توجه فقرا نسبت به اغنياء است تا ثابت شود كه آنها فقط به خداوند توكل دارند.

حکمت 399

آن كس كه خداوند عقل را در او به وديعت نهاده كسى است كه روزى خود را از خطر گناه كردن بركنار مى دارد.

حکمت 400

كسى كه با حق در بيفتد عاقبت بر خاك مى افتد.

حکمت 401

دل كتاب ديده است (به اين معنى كه آنچه چشم مى بيند دل مى خواهد و آنچه چشم نمى پسندد دل هم نمى پسندد).

/ 107