روايت مى كنند كه اميرالمومنين (ع) كمتر بر منبر مى نشست، مگر زمانى كه مى خواست خطبه اى ايراد نمايد و آن حضرت اين بيان را بر منبر ايراد كرد: اى مردم به خداوند تقوى داشته باشيد و هيچ كس بيهوده خلق نشده تا اين كه خود را مشغول بازى كند و كارهاى بى مورد را به انجام برساند.دنياپرستى كه خود را براى بهره مند شدن از آن آماده مى كند عاقبت را با چشم ناپسند از نظر مى گذراند و مغرورى كه در دنيا به حد اعلاى موفقيت رسيده مانند كسى نيست كه براى آخرت خود توانسته موفقيتى ولو اندك به دست بياورد.
حکمت 363
هيچ شرف برتر از اسلام نيست.هيچ عزت برتر از تقوى نمى باشد.بهترين پناهگاه پرهيز از گناه است.بهتر از توبه، شفيعى نمى توان يافت.گنجى غنى تر از قناعت وجود ندارد.هينچ دارايى فقر را از بين نمى برد، مگر راضى شدن به آنچه نصيب مى شود و آن كس كه اين رضايت را دارد به آسودگى زندگى مى نمايد.به دنيا دل بسته شدن منشاء رنجها و دشوارى است.حرص و كبر و حسد، آدمى را در مغاك گناهان سرنگون مى كند و پيروى از شر، همه عيوب را در انسان جمع مى نمايد.
حکمت 364
اميرالمومنين (ع) به جابر بن عبدالله انصارى چنين گفت: اى جابر، قوام دين و دنيا بر چهار چيز استوار است: 1- عالمى كه ازعلم خود براى ارشاد مردم استفاده كند.2- نادانى كه از فراگرفتن دانش خوددارى ننمايد.3- مال دار بخشنده اى كه از بخشيدن دريغ نكند.4- فقيرى كه آخرتش را به دنيا نفروشد.اگر عالم، از علم خود براى ارشاد مردم استفاده نكند نادان از فراگرفتن علم برى خواهد شد و اگر مالدار از بخشيدن نسبت به تهيدستان خوددارى كند، آن كه تهيدست است آخرت خود را به دنيا مى فروشد.آن كه بيشتر از نعمت خداوند بهره مند مى شود مردم براى حاجات خود بيشتر به او مراجعه مى نمايند و هر گاه وى به آنچه خداوند براى او مقرر كرده وفا نمايد نعم الهى برايش باقى مى ماند و در غير آن صورت نعمتهاى خدا ديگر به وى نمى رسد.
حکمت 365
ابن جرير طبرى در تاريخ خود از (عبدالرحمن بن ابى فقيه) راى جنگ با حجاج به نقل كرده (و او از جمله كسانى بود كه براى جنگ با حجاج به اتفاق ابن اشعث قيام كرد) كه هنگامى كه عبدالرحمن بن ابى ليلى فقيه مردم را به جنگ با حجاج تشويق مى نمود كلامى از اميرالمومنين (ع) كه خداوند او ا در شمار صالحين و شهدا و صادقان قرار بدهد، نقل كرد وگفت هنگامى كه ما با وى بوديم و به شاميها برخورديم اميرالمومنين (ع) چنين گفت: هر كس مشاهده كند كه يك ستم به انجام مى رسد و آن را در قلب خود مورد نكوهش قرار بدهد و رد نمايد در روز جزا از عذاب الهى مصون خواهد بود.هر كس كه مشاهده كند كه يك ستم به انجام مى رسد و آن را با زبان خود مورد نكوهش قرار بدهد و رد نمايد، پاداشش از آن كه در قلب خود يك ستم را محكوم كرده بيشتر است.و آن كس كه با شمشير با ستمگرى مبارزه نمايد تا اينكه حق برقرار گردد و كفر از بين برود از طرف خداوند پاداش بزرگ دريافت خواهد كرد و در راه رستگارى قدم گذاشته و ايمان و يقين در قلب او جا گرفته است.
حکمت 366
در بين كسانى كه كارهاى منكر (كارهاى زشت) را بد مى دانند كسى كه با دست و زبان و قلب خود (با سه چيز) كارهاى زشت را بد مى داند از لحاظ دارا بودن صفات نيكو به كمال رسيده است.كسى كه با زبان و قلب خود (بدون به كار انداختن دست) يك كار زشت را بد مى داند از سه وسيله بد دانستن به دو وسيله اكتفا كرده و يكى را كنار گذاشته است.آن كس كه يك كار زشت را فقط در قلب خود زشت مى داند از سه وسيله زشت دانستن، به يكى اكتفا مى نمايد و باز داراى يك صفت نيك است.ولى كسى كه يك عمل زشت را نه با قلب خود زشت مى داند نه با دست و زبان، مرده اى است در بين افراد زنده.همه كارهاى نيكو و جهاد فى سبيل الله در قبال امر به معروف و نهى از منكر همچون آب دهانى است كه در دريايى انداخته شود (امر به معروف و نهى از منكر اين قدر اهميت دارد).امر به معروف و نهى از منكر نه اجل را نزديك مى كند و نه از روزى مى كاهد (يعنى كارى نيست كه براى كسى ضرر داشته باشد) و بهترين امر به معروف و نهى از منكر گفتن سخن حق به زمامدار ستمگر است.
حکمت 367
اين روايت را ابو جحيفه نقل مى نمايد و مى گويد كه من راجع به امر به معروف و نهى از منكر از اميرالمومنين (ع) پرسش مى كردم و او چنين گفت: اولين چيزى كه در جهاد شما را شكست مى دهد جهاد با دستها است (يعنى دستهاى شما آنطور كه بايد كوشش نمى نمايد).سپس جهاد زبانها و جهاد با دلها شما را شكست مى دهد.آن كس كه امر به معروف و نهى از منكر را در دل خود نشناسد (با صميميت به آن پى نبرده باشد) وجودش سرنگون مى شود.
حکمت 368
حق، تلخ است و سنگين و باطل سبك است و تباه كننده.
حکمت 369
حتى بهترين افراد ممكن است كه از عذاب خدا مصون نباشند، همانگونه كه خداوند گفته از خاسرون (زيان كاران) گذشته (كه عذاب آنها مقرر است) كسان ديگر هم ممكن است از عذاب خداوند بركنار نباشند.ولى بدترين افراد هم نبايستى از رحمت خداوند نااميد شوند چون خداوند گفته است: غير از آنهايى كه كافر هستند هيچ كس از ترحم خداوند نبايد مايوس شود.
حکمت 370
بخل، به تنهايى مساوى است با تمام عيبها و عنانى است (ريسمان يا مهارى است) كه آدمى را به طرف تمام كارهاى بد مى كشاند.
حکمت 371
روزى بر دو نوع است يكى آن كه تو در پى آن مى روى و ديگرى آن كه در پى تو مى آيد و اگر او را نطلبى، او خود را به تو مى رساند.بنابراين غم روزى يكساله را بر روزى يك روزه خود ميفزا، زيرا در هرروز كه در آن هستى روزى تو مى رسد و تو را كفايت مى كند.اگر سالى از عمر تو باقى باشد روزى آن به تو خواهد رسيد و اگر سالى از عمرت نمانده باشد براى چه اندوه مدتى را بر دل راه مى دهى كه از آن بهره مند نمى شوى.هيچ كس كه طالب روزى است نمى تواند روزى تو را ببرد و هيچ قدرتمندى قادر به تصرف روزى تو نيست و آنچه بايد به تو برسد در موقع معين مى رسد.
لطفا منتظر باشید ...
