هر كس مصيبتهاى كوچك را بزرگ شمارد ، خداى او را به مصيبتهاى بزرگ گرفتار فرمايد.
هر كس خويشتن را گرامى دارد هوا و هوس را خوار شمارد.
هيچكس مزاح نكند مگر كه لختى از خرد خويش از دست بدهد.
دورى جستن تو از آن كس كه از دل به مهر تو مى گرايد از كم نصيبى توست، و گرايش مهرآميز تو به آن كس كه از تو دورى مى گزيند از بيم و نوميدى تو.
زبير تا وقتى كه پسر نافرخنده اش عبدالله پا به عرصه گذاشت، پيوسته مردى از خاندان ما اهل بيت بود.
فرزند آدم را چه ناز و خودستايى؟ در آغاز زندگى نطفه است و در پايان مردار نه به خويشتن روزى تواند داد نه از خويشتن مرگ دور تواند كرد.
آنگاه آشكار گردد كه توانگر كيست و تهيدست كدام كه كارها در پيشگاه الهى عرضه شود.
يكى از مولا (ع) پرسيد بزرگتر شاعر زمان كيست؟ گفت: اين گروه در يك راه و به يك سوى يك هدف نمى تازند تا در پايان كار معلوم گردد كه پرچم پيروزى از آن كيست، اما اگر ناچار بايد يكى را از آن ميان برگزيد، همانا كه پادشاه گمراهان بزرگتر شاعر است.
هان كه آزاده، ته مانده لقمه خاييده در دهان را به اهل آن وا مى گذارد. همانا كه بهاى شما جز بهشت نيست، پس خويشتن جز به آن مفروشيد.
دو گرسنه زياده جو، هرگز سير نگردند: طالب علم و طالب دنيا.