از آن گناه پروايى ندارم كه دو ركعت نماز را پس از آن فرصت يابم.

حکمت 292

از حضرتش پرسيدند كه خداوند به رغم بسيارى مردم چگونه محاسبه شان مى كند؟ فرمود: همچنانكه به رغم بسيارى آنان، روزى شان مى دهد. (باز پرسيدند كه اين محاسبه چگونه صورت مى گيرد در حالى كه او را نمى بينند؟ فرمود:) همچنانكه، بى آنكه ببينندش روزى شان مى رساند.

حکمت 293

پيك تو بيانگر خرد تو باشد و نامه ات گوياتر سخنورى است كه از سوى تو سخن مى گويد.

حکمت 294

گرفتارى كه به بلاى سخت دچار است، نيازش به دعا بيش از آن ديگرى نيست كه از عافيت برخوردار است، و از بلا در امان نيست.

حکمت 295

مردم فرزندان دنيايند و هيچ فرزندى را براى دوستى مادرش نتوان سرزنش كرد.

حکمت 296

بى گمان درمانده، فرستاده خدا است، كسى كه يارى خويش را از او دريغ كند، از يارى رسانى به خدا دريغ ورزيده است و كسى كه او را چيزى بخشد، بايد احساس كند كه به خدا چيزى بخشيده است.

حکمت 297

غيرتمند هرگز زنا نكند.

حکمت 298

اجل، نگهبانى است بسنده.

حکمت 299

با مرگ فرزند، خواب به چشم آيد اما با يغما چنين امكانى نباشد!

حکمت 300

دوستى پدران پيوند خويشاوندى در ميان فرزندانشان است، و نياز خويشاوندى به دوستى از نياز دوستى به خويشاوندى بيشتر است

حکمت 301