و قسمتى از اين خطبه است درباره كمال آل پيغمبر (ائمه اثنى عشر) عليهم السلام ميفرمايد: آل پيغمبر اكرم نگهدارنده راز نهان و پناه فرمان آن حضرت ميباشند (به آنچه آن بزرگوار از جانب حقتعالى امر فرمود قيام نمودند) و خزينه دانش آن وجود محترم هستند (آنچه را كه او ميدانسته اينان نيز ميدانند) و مرجع حكمتهاى آن جناب (تا مردم به آنان رجوع كرده آنچه را نميدانند بپرسند) و حافظ كتابهايش (قرآن و سنتش) ميباشند، و مانند كوههايى هستند براى دينش (تا از بادهاى مخالف و تخريب دشمنان متزلزل نگردد و بسبب ايشان باقى و برقرار بماند) حضرت رسول اكرم بكمك آنان پشتش را راست كرد (بر اثر ترويج ايشان خود را كه در اول ضعيف و ناتوان بود قوى و توانا گردانيد تا معارف آن سرتاسر جهان را فرا گرفت) و لرزش بدنش را زائل نمود (بسبب خدمات ائمه اطهار عليهم السلام اضطراب و نگرانى كه از دشمنان دين اسلام داشت از خود دور كرد).
و قسمتى از اين خطبه است درباره كسانى ميفرمايد كه دست از حق برداشته در راه باطل قدم نهادند (و دوباره به مدح و ثناى آل پيغمبر عليهم السلام پرداخته: (خوارج يا منافقين يا اصحاب معاويه و غير ايشان تخم) نافرمانى را (در كشتگاه دلهاشان) كشته، بغفلت و فريب آنرا آب داده، هلاكت را درو كردند (پس سعادت دنيا و آخرت را از دست دادند، و اما اهل بيت رسول الله گمشدگان را راهنمايى نموده از هلاكت و بدبختى نجات ميدهند، پس) هيچيك از اين امت با آل محمد صلى عليه و آله طرف مقايسه نبوده و كسانيكه هميشه از نعمت و بخشش (معارف و علوم) ايشان بهره مندند با آنان برابر نيستند (پس چگونه خود را بر اينان ترجيح ميدهند و مردم را بسوى خويش ميخوانند، و حال آنكه) آل محمد عليهم السلام اساس و پايه دين و ستون ايمان و يقين هستند (زيرا بسبب هدايت و ارشاد ايشان دين اسلام برپا است و آل محمد عليهم السلام كسانى هستند كه دور افتادگان از راه حق به آنان رجوع كرده و واماندگان به ايشان ملحق ميشوند، و خصائص امامت (علوم و معارف حقه و آيات و معجزات) در آنان جمع و حق ايشان است و بس، و درباره آنان وصيت (رسول اكرم) و ارث بردن (از آن وجود محترم) ثابت است (
و ايشان به آن حضرت از هر جهت نزديكتر و سزاوارترند، وليكن بعضى از اين امت به وصيت آن بزرگوار عمل نكرده ارث او را پايمال نموده تخم فساد را در روى زمين پاشيدند، و بحسب ظاهر) در اين هنگام حق بسوى اهلش بر گشته، بجايى كه از آن خارج شده بود منتقل گرديد (زيرا پيش از اين امارت و خلافت را غصب كرده سزاوار اين منصب را خانه نشين كرده بودند).