امام عليه السلام (در سود كار براى خدا) فرموده است: هر كس نيزه خشم (خود) را براى (رضاء و خشنودى) خدا تيز كند (در نهى از منكر بكوشد) بركشتن و از بين بردن سخت ترين نادرستيها توانا باشد (خدا او را در شكست اهل باطل هر چند توانا باشند ياريش خواهد نمود).
امام عليه السلام (در اقدام به كار) فرموده است: هر گاه از كارى ترسيدى خود را در آن افكن، زيرا سختى حذر كردن و پائيدن بزرگتر است از آنچه از آن ترس دارى (اگر در بلاء و گرفتارى باشى بهتر است كه در بيم و ترس آن بمانى، و اين فرمايش راجع به امور دنيا است كه شنيدن آنها مهمتر از ديدن آنها است به خلاف آخرت كه آيات و اخبار و فرمايش امام عليه السلام در همين كتاب گويا است كه ديدن آنها مهمتر از شنيدن مى باشد).
امام عليه السلام (در سرورى) فرموده است: ابزار رئاست و سرورى فراخى سينه (تحمل سختيها و شكيبائى در كارها و دادرسى و مانند آنها) است.
امام عليه السلام (در جلوگيرى از بدكارى) فرموده است: بدكار را به پاداش نيكوكار (ارجمند داشتن و احسان و نيكوئى به او) رنجه دار (چون هيچ زجرى براى بدكرداران سخت تر از ارجمند داشتن و نيكى نمودن با نيكان نمى باشد).
امام عليه السلام (درباره بدخواه نبودن) فرموده است: درو كن (دورساز) بدى (كينه) را از سينه ديگرى با كندن (دور ساختن) آن از سينه خود (چون هر كس براى ديگران بد انديشد براى او بد انديشند، و هر كه كينه ديگران در دل گيرد كينه او در دل گيرند).
امام عليه السلام (در نكوهش ستيزگى) فرموده است: ستيزگى انديشه (شايسته) را دور مى سازد (شخص را از راه راست باز مى دارد و سود انديشه را از دست مى دهد).