لطفا منتظر باشید ...
حکمت 171
امام عليه السلام (در نكوهش آز) فرموده است: طمع بندگى هميشگى است (آزمند هميشه بنده و گرفتار است و تا از طمع چشم نپوشد آزاد نگشته رهائى نيابد).
حکمت 172
امام عليه السلام (درباره دورانديشى) فرموده است: نتيجه تقصير و كوتاهى (در امرى) پشيمانى است و سود احتياط و دورانديشى درستى (رهائى از زيان) است.
حکمت 173
امام عليه السلام (در نكوهش به جا نگفتن و بيجا گفتن) فرموده است: خير و نيكى نيست در خاموشى با حكمت و دانش (هنگامى كه بايد گفت) چنانكه نيكى نيست در گفتار با جهل و نادانى.
حکمت 174
امام عليه السلام (در اينكه راه راست يكى است) فرموده است: دو خواندن براهى (از دو كس) دو جور نگشت مگر آنكه يكى از آن دو گمراهى است (چون اگر هر دو بر حق و درست شد دو جور نمى شود، در قرآن كريم س 10 ى 32 مى فرمايد: فما ذا بعد الحق الا الضلال يعنى پس از بيان حق و راستى چه باشد جز گمراهى).
حکمت 175
امام عليه السلام (درباره ايستادگى خود راه حق) فرموده است: شك و دو دلى در حق (اصول و فروع دين مقدس اسلام) ننمودم از آن هنگام كه به آن نموده شدم (آن را دانستم).
