لطفا منتظر باشید ...
حکمت 236
امام عليه السلام (در سود سپاسگزارى) فرموده است: محققا خدايتعالى را در هر نعمتى حق سپاسى است، پس هر كه آن را به جا آورد خدا از آن نعمت او را فراوان دهد، و هر كه از به جا آوردن آن حق كوتاهى كند خدا آن نعمت را در خطر نابودى و دور شدن اندازد (ناگفته نماند كه حق سپاس خدا در هر نعمتى به تناسب آن است مثلا كسى را كه خدا دولت و جاه بخشيده بايد با ناتوانان همراهى و فروتنى كند، و هر كه را عزيز و ارجمند گردانده بايد خود را ذليل و خوار پندارد، و هر كه را مال و دارائى داده بايد به بيچارگان و مستمندان و خويشان ببخشايد، و هر كه را علم و دانائى عطاء فرموده بايد به اهلش ياد دهد).
حکمت 237
امام عليه السلام (درباره توانائى) فرموده است: هر گاه توانائى و دست يافتن (بر چيزى) فراوان شود شهوت و خواهش (بر آن) كم گردد (زيرا كسى كه به چيزى كم دسترس داشته باشد ميل و خواهش او هميشه متوجه آنست و مى ترسد مبادا از دست برود، ولى آنكه در دسترس دارد ميل و خواهشش اندك است چون مطمئن است كه هر گاه بخواهد آماده است).
حکمت 238
امام عليه السلام (در ترغيب به شكر) فرموده است: از رميدن و دور شدن نعمتها (بر اثر كفران و ناسپاسى) بترسيد كه هر گريخته اى را بازگشت نمى باشد (و هر گريخته اى كه ممكن است باز نگردد شايسته نيست كارى كرد كه بگريزد).
حکمت 239
امام عليه السلام (درباره جوانمرد) فرموده است: (دوست) جوانمرد از خويشاوند مهربان تر است (زيرا مهربانى او طبيعى است و مهربانى خويشاوند گاه باشد كه از روى تكلف و رنج است).
حکمت 240
امام عليه السلام (در ترغيب به كار نيك) فرموده است: كسى كه به تو گمان نيكى برد گمان او را تصديق كن (نيكى كه از تو چشمداشت دارد به جا آور زيرا اگر گمان او را نادرست جلوه دهى ديگران به تو گمان نيك نبرند و اين بسيار ناشايسته است.
