لطفا منتظر باشید ...
اى
كاش من شما را نمى ديدم و نمى شناختم كه سوگند به خدا نتيجه شناختن شما پشيمانى و غم و اندوه مى باشد، خدا شما را بكشد كه دل مرا بسيار چركين كرده سينه ام را از خشم آكنديد، و در هر نفس پى در پى غم و اندوه به من خورانديد، و به سبب نافرمانى و بى اعتنائى بمن راى و تدبيرم را فاسد و تباه ساختيد تا اينكه قريش گفتند پسر ابيطالب مرد دليرى است، و ليكن علم جنگ كردن ندارد، خدا پدرانشان را بيامرزد! (كه در گفتار خود فكر و تامل نكردند) آيا هيچيك از آنان ممارست و جديت مرا در جنگ داشته و پيش قدمى و ايستادگى او بيشتر از من بوده؟ هنوز به سن بيست سالگى نرسيده بودم كه آماده جنگ گرديدم و اكنون زياده از شصت سال از عمرم مى گذرد (كه هميشه راى و تدبير من در جنگها صائب بوده) و ليكن راى و تدبير ندارد كسيكه فرمانش را نمى برند و پيروى از احكامش نمى نمايند.
خطبه 028-اندرز و هشدار
از خطبه هاى آن حضرت عليه السلام است (كه در بى اعتمادى بدنيا و مهيا شدن براى آخرت مى فرمايد): پس از ستايش حضرت بارى و درود بر پيغمبر اكرم، به تحقيق دنيا پشت كرده و به مفارقت و جدائى (شما را از چيزهائى كه به آن علاقه داريد) آگاه مى نمايد، و آخرت نزديك و آشكار شده است (دنيا براى هركس در گذر است و آخرت كه به مردن تحقق پيدا مى كند آمدنى است، پس به دنياى فانى نبايد دل بست و براى رفتن به جايگاه هميشگى بايستى آماده گرديد) آگاه باشيد امروز (مدتى كه از عمر باقيمانده بر اثر انجام كارهاى نيكو و رسيدن به اخلاق پسنديده) روز مضمار و روز مهيا شدن است (كه از لذات دنيوى بايد چشم پوشيد) و فردا (آخرت) روز پيشى گرفتن است (مضمار مدتى را گويند كه اسبها را براى روز مسابقه و اسب دوانى تربيت مى كنند به اين طريق كه مدتى بر عليق اسب مى افزايند تا خوب فربه و پر زور گردد، پس از آن مدتى تدريجا آنچه بر عليق افزوده اند كم مى كنند تا بقرار عادى برسد و اسب از خامى بيرون آيد و براى روز مسابقه حاضر باشد) و پيشى گرفتن (برنده مسابقه) بهشت است، و پايان (عقب مانده) آتش است (هر كه در اين مدت مضمار خود را به اعمال صالحه و اخلاق پسنديد
ه رياضت داد و تربيت نمود، فردا در آن ميدان امتحان سبقت گيرد و بهشت را بربايد، و هر كه در آن كوتاهى نمود و غفلت ورزيد فردا خوار و شرمسار گرديده در آتش داخل شود) پس آيا نيست كسيكه پيش از رسيدن مرگش از گناه توبه كند؟ و آيا نيست كسيكه پيش از رسيدن روز بدبختى خود براى نجات خويشتن (از عذاب الهى) چاره اى نمايد؟ (كردار نيكوئى بجا آورد كه در آن روز هيچ چيز باعث نجات نمى شود مگر اعمال صالحه) آگاه باشيد، شما در ايام اميد و آرزو هستيد (به بقاى حيات و استمرار زندگانى) كه از پى آن مرگ است (كه بيخبر مى رسد) پس كسيكه در روزهاى اميد و آرزوى خود پيش از رسيدن اجلش كار كرد (خلق را يارى و خداوند را بندگى نمود) عملش او را نفع بخشيده مرگش زيانى وارد نياورد، و كسيكه در آن ايام پيش از رسيدن اجل كوتاهى كرد (نه با بندگان يارى و نه خداوند را بندگى نمود) كارش زار است و از مرگ زيان خواهد برد (زيرا پشيمانى از تقصير در خدمت خلق و بندگى خالق در وقت مردن سودى ندارد و بدين جهت در نتيجه زيان خواهد برد) آگاه باشيد، عمل كنيد (در خدمت خلق و عبادت خالق بكوشيد) در وقت راحتى و ايمنى (موقعيكه دستتان مى رسد) همانطور كه كار مى كنيد در وقتى كه خوف و ترس
بر شما مسلط مى شود (چون هر وقت بشر محتاج و مضطر گردد با خلوص و علاقه تمام بجلب رضاى خالق مى كوشد، لذا حضرت دستور مى دهد كه در موقع خوشى و ايمنى كه كمتر يادى از خداوند مى نمائيد از آن غافل نباشيد كه باعث پشيمانى است) آگاه باشيد، من نعمتى مانند بهشت نديده ام كه خواهان آن در خواب غفلت باشد، و نه عذابى مانند آتش كه گريزان از آن در خواب بيهوشى باشد! (شگفتى از مردمانى است كه از بزرگترين نعمتها كه بهشت باشد غافل مانده اند و حال آنكه براى كوچكترين صرفه اى كوشش مى كنند، و از احتراز و دورى از چنين آتش به اين بزرگى بى پروا هستند درصورتيكه از ترس ضرر بسيار اندك وسيله زياد برمى انگيزند) آگاه باشيد هر كه از حق نفع نبرد، زيان باطل حتما به او مى رسد، و هر كه را هدايت براه راست نياورد، ضلالت و گمراهى او را بهلاكت و بيچارگى مى كشاند، آگاه باشيد، شما مامور شده ايد (چاره نداريد مگر) بكوچ كردن (رفتن از اين سرا بسراى باقى) و دلالت شده ايد بتوشه برداشتن (در قرآن كريم س 2 ى 197 مى فرمايد:
