خطبه 101-در زمينه سختيها - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

سید علی نقی فیض الاسلام

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

خطبه 101-در زمينه سختيها


از خطبه هاى آن حضرت عليه السلام است كه در اين باب وارد شده (مانند خطبه قبل از پيش آمدهاى سخت خبر مى دهد، و ابتدا به سختيهاى روز رستاخيز اشاره مى فرمايد): قيامت روزى است كه خداوند در آن روز براى رسيدن حساب و جزاى اعمال همه خلائق از گذشتگان و آيندگان را گرد مى آورد، در حالتيكه ايستاده خاضع و فروتن هستند، و (از بسيارى جمعيت و شدت گرمى) عرق مانند لجام اطراف دهانشان را فرا گرفته و زلزله زمين ايشان را مى لرزاند، پس نيكوترين آنها و خوشحالترين كسى است كه (به سبب كردار پسنديده در دنيا) براى ثابت نگهداشتن قدمش مكانى تهيه نموده و براى آسايش خود محل فراخى بدست آورده باشد (تا از سختيهاى آنجا و از اضطراب و نگرانى آن روز برهد).

قسمتى از اين خطبه است (راجع به فتنه و فساد و خونريزيها و سختيها كه بعد از آن بزرگوار واقع شد): (بعد از من) فتنه ها ظاهر شود مانند ساعات شب تاريك (كه راه رستگارى و رهايى از آن پيدا نيست، و) براى جلوگيرى از آنها كسى قيام نخواهد نمود (كسى را توانايى خاموش كردن آتش آن فتنه ها و جنگ با فتنه جويان نميباشد) و هيچ بيرقى (سپاهى) آنها را رد نميكند (از بين نبرده نميتواند فتنه جويان را مغلوب سازد) آن فتنه ها مانند شترى كه مهار شده و جهاز و پالان گذاشته و جلودارش آن را كشيده سوار بر آن مى دواندش، به شما رو آورد (خلاصه براى بدبخت و بيچاره كردن شما آماده ميشود) فتنه جويان گروهى باشند كه اذيت و آزارشان بيشتر است تا غارت نمودنشان (بيشتر منظورشان از ايجاد فتنه نابود كردن اشخاص است، نه بدست آوردن غنيمت، و بالاخره) گروهى كه گردنكشان آنان را ذليل و خوار مى پندارند و در روى زمين قدر و منزلتشان معلوم نيست و در آسمان مشهورند (مردمان خداپرست از جان گذشته مقرب درگاه الهى كه خودپرستان به چشم حقارت و كوچكى به آنان مى نگرند) براى رضا و خوشنودى خدا با آن فتنه جويان جهاد مى نمايند، پس هنگام پيدايش آن فتنه ها واى بر تو اى بصر

ه از سپاهى كه بر اثر غضب و خشم خداوند پديد آيد، و ايشان را گرد و غبار و صدايى نباشد (ناگهان پيدا شوند) و (براثر ورود آنان) زود باشد كه ساكنين تو مبتلى شوند به مرگ سرخ (كشته شدن) و گرسنگى غبارآلوده (قحطى كه رخسار گرسنه تيره و تاريك گردد).

/ 441